Dit wordt week 6 van de thuis quarantaine ivm het Coronavirus. Ik woon samen met mijn man Jaap en onze twee kinderen Joost (5 jaar) en Fiep (3 jaar). Jaap werkt nog “gewoon” 5 a 6 zes dagen per week buiten de deur. Joost, Fiep en ik zitten thuis. We hebben het eigenlijk heel erg fijn met elkaar. We zijn gezegend met een heerlijk ruim huis en een fantastische tuin. Met de crisis begon de lente. De zon schijnt ‘s ochtends vroeg al voorzichtig naar binnen als ik in de badkamer sta. Ik word daar dolgelukkig van! Normaal gesproken werk ik 3 dagen per week op een middelbare school. Vaak merk ik pas aan het eind van de werkdag wat voor weer het is geweest die dag. Je wordt zo opgeslokt door de leerlingen en de waan van de dag, dat goed naar buiten kijken er heel vaak bij in schiet. Wat dat betreft doe ik het nu beter. Ik drink mijn koffie ‘s ochtends als het even kan al in de zon. De kinderen zitten dan nog in pyjama voor de televisie. Een heerlijk begin van mijn dag. Sowieso vind ik de ochtenden meer dan prima nu. We slapen tot Fiep wakker wordt, er komt geen wekker aan te pas. Soms is het 7:00 uur, vaak 07:30 en heel soms zelfs iets na achten. We hoeven ons niet te haasten, iets wat zowel de kinderen als mij goed doet. We ontbijten op ons gemak, de kinderen kijken langer televisie dan normaal kan en mag en ik lees al weken meer dan alleen de voorpagina en mijn favoriete column in de Volkskrant. Om een uur of tien moeten de kinderen zich aankleden en gaan we aan het werk. Joost heeft van zijn juf Brenda werkboekjes gekregen voor rekenen, taal en motoriek. Met wisselend enthousiasme gaat hij ermee aan de slag. Soms vindt hij het “makkie kakkie” en maakt hij juist slordige foutjes, terwijl hij de andere keer super gemotiveerd werkt en een eigen draai geeft aan de opdrachten. Zo moest hij bijvoorbeeld het woordje “teen” opschrijven en maakte hij er stikkend van de lach “stinkteen” van. Fiep wil ook heel graag schrijven en kleuren, dus zij heeft inmiddels het oude werkboekje van Joost ingepikt. Zodra Joost genoeg heeft gedaan of het gewoon zat is, stuur ik de kinderen naar buiten. Het belangrijkst is nu dat we het leuk houden met elkaar. Joost is erg leergierig, maar als iets moet, dan gooit hij geregeld zijn kont in de krib. Ik ben docent en ik denk dat veel van mijn leerlingen zullen zeggen dat ik lastig ben, maar in deze situatie volg ik zoveel mogelijk de kinderen. Als zij willen spelen, mogen ze spelen. Ik ben heel blij dat ze nog zo jong zijn en ze waarschijnlijk geen achterstand zullen oplopen door deze crisis. Ik denk deze dagen meer aan al die kinderen die om wat voor reden dan ook niet die veilige thuissituatie hebben. Kinderen waarvoor school juist een fijn plek is om naar toe te mogen. Zij zitten nu thuis en scholen krijgen soms nauwelijks contact. Voor deze kinderen hoop ik dat ze snel weer naar hun juf of meester mogen. Zelf houd ik het nog wel even vol. Ik geniet ervan om te zien hoe Fiep en Joost steeds meer op elkaar ingespeeld raken. Liefs, Sophia