"Thuiswerken met kinderen, gastblog"
Lieve Linda, wat leuk dat ik en gastblog mag schrijven! Ik ben groot fan! Ik ken Linda van het schoolplein (hoe cliché ;) onze mannen zitten namelijk bij elkaar in de kleuterklas. Normaal gesproken begint mijn werkweek op dinsdagochtend (op maandag ben ik vrij) met het lezen van Linda's blog. Ik ben altijd als eerste op kantoor en begin mijn dag dan met koffie en het lezen van de nieuwe blog. Daarna ben ik wakker en kan de dag beginnen! Hoe anders is het nu..
Ik werk op de interne communicatie afdeling van een groot internationaal theaterbedrijf. In maart sloten één voor één al onze theaters en kantoren in Europa en New York. En opeens werkte we allemaal vanuit huis. Omdat er nógal wat intern te communiceren viel was het opeens ook mega druk op onze afdeling én onze kinderen (een meisje van 4 en een jongen van 6) kwamen natuurlijk thuis te zitten van school. De eerste twee weken was ik wanhopig. De ballen die ik altijd zo vakkundig in de lucht wist te houden vielen allemaal naar beneden. Werk was niet onder controle, want véél te druk, het huishouden was niet onder controle, want geen tijd en de kinderen snapte niet dat ik moest werken, want ik was toch thuis? Normaal ben ik écht thuis en er helemaal voor hun als ik thuis ben. Dus, CHAOS alom..
Na die eerste twee weken begon het zijn weg een beetje te vinden. Mijn liefde werkt ook thuis, maar omdat hij fulltime werkt en veel moet bellen werkt hij op zolder. Ik werk beneden aan de keukentafel zo'n 5 uur per dag en daar omheen probeer ik het huis draaiende te houden, met de kindjes naar buiten te gaan en huiswerk met ze te maken. En nu, na bijna 2 maanden kan ik zeggen dat we het aardig onder controle hebben. Op een enkel wanhopig moment en wat kinderen die heel hard 'IK BEN KLAAAAAAR' roepen als ik in een online vergadering zit na ;)
Inmiddels kan ik ook echt wel genieten van het thuis zijn met elkaar. Het is een bizarre tijd en ik kan ook af en toe best wakker liggen van de dreiging die er heerst en omdat ik mijn familie en vrienden zo mis. Maar wat is het fijn om zoveel quality time met zijn vieren te hebben. We lunchen en eten elke dag buiten in de zon met zijn vieren, we spelen spelletjes en doen opeens samen alle klusjes die al jaren bleven liggen. De kinderen hadden altijd al een goede band, maar hij lijkt nu alleen maar sterker te worden. Ze hebben nauwelijks ruzie en gieren het uit met zijn tweeën als ze weer een gek spelletje hebben bedacht. En ze slapen sinds twee weken, op eigen verzoek, bij elkaar in bed 'want dat vinden we gezellig'.
Het is een onwerkelijke tijd die we nooit zullen vergeten, maar wat laat het ook mooi zien wat écht belangrijk is!
Stay safe!!
Oda
